ابعاد سیاسی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت با تاکید بر اندیشه رهبر معظم انقلاب

در این پایان نامه تمرکز اصلی بر مقوله ی پیشرفت سیاسی در چارچوب گفتمانی مردم سالاری دینی بوده است و سعی شده است با بهره گیری از روش تحلیل گفتمان لاکلاو موفه به بررسی ابعاد سیاسی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت از منظر رهبر انقلاب پرداخته و شاخصه های این گفتمان را در سه ساحت مبانی، نظام سازی و رفتار سیاسی مورد کنکاش قرار دهد. نتایج و یافته های این تحقیق نشان می دهد : 1. گفتمان مردم سالاری دینی از منظر رهبر معظم انقلاب در نگاه کلان دارای سه شاخصه است؛ اول، استقلال طلبی و نفی هرگونه سلطه گری و سلطه پذیری . دوم، نگاه بین المللی و تمدنی مکتب سیاسی اسلام به مسائل . و سوم، اقامه دین حق و استقرار ایمان در جامعه دینی. 2. این گفتمان در ساحت مبانی مبتنی بر پنج مولفه است؛ اول، تلازم و پیوند کامل میان دین و سیاست،اجتماع و زندگی. دوم، اصل ولایت فقیه بعنوان دال مشروعیت بخش نظام سیاسی. سوم، آزادی بعنوان دال معنا بخش به هویت مردم در نظام سیاسی. چهارم، اعتقاد راسخ بر نقش مردم در نظام سیاسی. پنجم، عدالت بعنوان دال تعیین کننده مسیر حرکتی نظام سیاسی. 3. در ساحت نوسازی سیاسی این گفتمان بر پنج مولفه تاکید دارد؛ اول، مساله عدالت بعنوان هدف اصلی نظام سازی ها. دوم، اصول و آرمانهای نظام که دستخوش نوسازی نخواهند شد. سوم، لزوم حفظ و ارتقا جایگاه اراده عمومی در تصمیم سازی ها چه در انتخابات ها و چه در مساله تحزب. چهارم، تاکید بر حاکمیت قانون. پنجم، لزوم مبارزه جدی با فساد و تبعیض در دستگاه های اداری و نظام اقتصادی. 4. رفتار سیاسی مطلوب در این گفتمان مبتنی بر دو مولفه تکلیف محوری و بصیرت سیاسی است فلذا تحقق ایندو در اقشار متعدد مردم، نخبگان و مسئولان وابسته به فاکتورهای زیر خواهد بود؛ در مردم، تقویت پایه های ایمانی و کسب تقوا در جامعه دینی. در نخبگان، اول، هدایت و آگاه سازی دائمی افکار عمومی. دوم، نظارت عمومی بر عملکرد مسئولان نظام بر مبنای اصل امر بمعروف و نهی از منکر. در مسئولین، اول،مسئولیت پذیری و پاسخگویی. دوم، تقوا و دینداری و تقوای سیاسی. سوم، مردمی بودن و روحیه خدمت گذاری. چهارم، اجتناب از تجمل گرایی و دنیا طلبی. 5. موانع اصلی پیشرفت سیاسی از منظر رهبر معظم انقلاب عبارتند از: اول، فقدان چارچوب های تئوریک و نظری مبتنی بر معارف اسلامی و ارزش های انقلابی. دوم، ضعف در تقوای فردی و سیاسی برخی از مسئولین و کارگزاران نظام بوده است. سوم، مولفه های دینداری در فرهنگ جامعه دینی ما که دستخوش لطمات ناشی از فرهنگ های مهاجم شده است. بعبارتی از نگاه ایشان ضعف در نظام سازی مانع اصلی پیشرفت سیاسی نیست تا بگوییم باید قانون اساسی اصلاح شود.